رینو ویروس (Rhinovirus) یکی از شایع ترین ویروس های عامل سرماخوردگی است که بیشتر دستگاه تنفس فوقانی را درگیر می کند. این ویروس بیش از صد زیرگروه مختلف دارد و به دلیل همین تنوع ژنتیکی، سیستم ایمنی بدن نمی تواند یک بار برای همیشه در برابر آن مقاوم شود. رینو ویروس در تمام فصل ها دیده می شود اما در پاییز و زمستان شیوع بیشتری دارد.
این ویروس از طریق قطرات تنفسی، تماس مستقیم با فرد بیمار و لمس سطح آلوده منتقل می شود و به سرعت در جامعه پخش می گردد. کودکان به دلیل حضور در مهد کودک و مدارس بیشتر در معرض ابتلا قرار می گیرند، اما بزرگسالان نیز به ویژه هنگام ضعف سیستم ایمنی، مستعد ابتلا هستند.
پیشنهاد مطالعه: سریعترین راه درمان آنفولانزا
علائم رایج رینو ویروس
علائم رینو ویروس معمولا خفیف و شبیه سرماخوردگی است اما در برخی افراد به خصوص کودکان، سالمندان و بیماران با ضعف سیستم ایمنی ممکن است شدید تر شود. شایع ترین علائم شامل آبریزش بینی، عطسه، گرفتگی بینی، سرفه، گلودرد، خستگی و احساس فشار در سینوس ها است. در برخی موارد تب خفیف نیز دیده می شود اما این ویروس معمولا تب بالا ایجاد نمی کند.
علائم رینو ویروس حدود دو تا سه روز بعد از ورود ویروس به بدن ظاهر می شود و در بیشتر افراد بین پنج تا ده روز بهبود پیدا می کند. اگر علائم بیش از دو هفته ادامه داشته باشد، احتمال وجود عفونت باکتریایی یا بیماری زمینه ای باید بررسی شود.
راه های انتقال رینو ویروس
رینو ویروس بسیار مقاوم است و می تواند ساعت ها بر روی سطوح مختلف زنده بماند. لمس این سطوح و تماس بعدی دست با بینی یا چشم باعث انتقال ویروس می شود. همچنین عطسه و سرفه فرد مبتلا، قطرات ویروسی را در هوا پخش می کند که می تواند توسط فرد سالم تنفس شود.
استفاده مشترک از وسایل شخصی، لیوان، حوله یا موبایل نیز یکی از راه های مهم انتقال رینو ویروس است. کودکان ناقلین قوی این ویروس هستند زیرا معمولا بهداشت دست را رعایت نمی کنند و تماس مستقیم بیشتری با همسالان خود دارند.
چه افرادی بیشتر در معرض ابتلا هستند؟
کودکان به دلیل سیستم ایمنی نارس و محیط های آموزشی پرازدحام بیش از سایر گروه ها مبتلا می شوند. سالمندان نیز به علت کاهش توان ایمنی در برابر ویروس ها آسیب پذیر تر هستند. افرادی که بیماری های ریوی مزمن مانند آسم یا بیماری انسدادی ریه دارند، معمولا علائم شدیدتری تجربه می کنند. همچنین مبتلایان به دیابت، نقص ایمنی، مصرف کنندگان داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی و زنان باردار ممکن است نیاز به مراقبت دقیق تری داشته باشند.
روش های تشخیص رینو ویروس
تشخیص رینو ویروس معمولا بر اساس علائم بالینی انجام می شود و در بیشتر موارد نیاز به تست های تخصصی نیست. با این حال در شرایط خاص مانند بیماری شدید، بستری بیمار یا نیاز به تشخیص افتراقی با بیماری های ویروسی دیگر، تست های دقیق تری انجام می شود.
معاینه بالینی
پزشک با بررسی بینی، گلو، سینوس ها و ریه ها می تواند شدت درگیری و نوع عفونت تنفسی را ارزیابی کند.
تست پی سی آر
تست پی سی آر دقیق ترین روش تشخیص رینو ویروس است و از نمونه ترشحات بینی یا گلو انجام می شود. این تست حتی مقدار کم ویروس را نیز شناسایی می کند.
کشت ویروسی
در موارد پیچیده ممکن است از روش کشت سلولی استفاده شود، اما این روش زمان بر است و معمولا برای اهداف تحقیقاتی کاربرد دارد.
تست های خون
تست خون برای تشخیص مستقیم رینو ویروس کاربرد ندارد اما می تواند به تشخیص افتراقی بین عفونت ویروسی و باکتریایی کمک کند.
درمان رینو ویروس
درمان رینو ویروس معمولا حمایتی است زیرا این ویروس مانند بسیاری از ویروس های تنفسی درمان اختصاصی ندارد. هدف اصلی درمان، کاهش علائم و کمک به بهبود روند سیستم ایمنی است.
مصرف مایعات کافی
نوشیدن آب، چای گیاهی، آبمیوه طبیعی و سوپ باعث رقیق شدن ترشحات و بهبود گرفتگی بینی می شود.
استراحت کافی
استراحت به بدن کمک می کند تا انرژی لازم برای مقابله با ویروس را ذخیره کند.
استفاده از داروهای ضد احتقان
قطره یا اسپری بینی می تواند گرفتگی را کاهش دهد اما نباید بیش از سه روز استفاده شود زیرا باعث وابستگی بینی و تشدید علائم می گردد.
داروهای تب بر
استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش تب و درد استفاده می شوند. این داروها باید طبق دستور پزشک مصرف شوند.
بخور گرم
بخار آب گرم به کاهش خشکی گلو و نرم شدن ترشحات کمک می کند و باعث تسکین سرفه می شود.
مکمل های تقویتی
مصرف ویتامین ث، روی و پروبیوتیک ها می تواند مدت زمان علائم را کوتاه کند، اما جایگزین درمان اصلی نیست.
پیشگیری از رینو ویروس
پیشگیری مهم ترین عامل در کنترل رینو ویروس است، به خصوص در محیط های شلوغ مانند مدارس، دانشگاه ها و ادارات.
شستشوی دست
شستشوی مکرر دست با آب و صابون بهترین روش جلوگیری از انتقال ویروس است.
عدم تماس با صورت
کاهش تماس دست با چشم، بینی و دهان از ورود ویروس جلوگیری می کند.
تهویه مناسب محیط
هوای تازه و گردش هوا باعث کاهش غلظت ویروس در محیط می شود.
استفاده از دستمال هنگام عطسه یا سرفه
پوشاندن دهان و بینی با دستمال یا آرنج مانع انتشار ویروس در هوا می شود.
تقویت سیستم ایمنی
مصرف غذاهای سالم، خواب کافی و فعالیت بدنی منظم به افزایش مقاومت بدن کمک می کند.
عوارض احتمالی رینو ویروس
اگرچه رینو ویروس معمولا خفیف است اما در برخی افراد ممکن است باعث عوارض جدی شود. شایع ترین عوارض شامل سینوزیت، عفونت گوش میانی، تشدید آسم و برونشیت است. در افراد با نقص ایمنی احتمال درگیری ریه و بستری بیمار بیشتر است. کودکان کوچک و سالمندان نیز ممکن است دوره بهبودی طولانی تری داشته باشند.
رینو ویروس در کودکان
کودکان معمولا چندین بار در سال به رینو ویروس مبتلا می شوند. این امر طبیعی است و بخشی از روند تکامل سیستم ایمنی آنها محسوب می شود. والدین باید علائم کودک را مدیریت کنند و اگر تب شدید، بی اشتهایی طولانی یا مشکلات تنفسی مشاهده شد به پزشک مراجعه کنند.
رینو ویروس یکی از شایع ترین علل سرماخوردگی است و بیشتر افراد در طول سال حداقل یک بار به آن مبتلا می شوند. تشخیص این ویروس غالبا با بررسی علائم انجام می شود و درمان آن بیشتر حمایتی است. رعایت بهداشت فردی، شستشوی مرتب دست ها و تقویت سیستم ایمنی بهترین راهکار برای پیشگیری از ابتلا به آن است. در صورت بروز علائم شدید یا طولانی، مراجعه به پزشک ضروری است تا از بروز عوارض احتمالی جلوگیری شود.
جهت مشاوره آزمایش رینو ویروس در تبریز لطفا با مشاورین آزمایشگاه صدر تبریز و تلفن : 0414148 در ارتباط باشید.
بدون دیدگاه