غربالگری APS معمولاً با هدف بررسی وجود آنتی‌بادی‌های خاصی در خون انجام می‌شود. زنانی که سابقه سقط مکرر، زایمان زودرس، مسمومیت بارداری (پره‌اکلامپسی)، یا لخته خون در گذشته دارند، از کاندیدهای اصلی این بررسی محسوب می‌شوند.
سندرم آنتی‌فسفولیپید یا APS یکی از بیماری‌های خودایمنی خطرناک در زنان باردار است که در صورت عدم تشخیص و درمان، می‌تواند منجر به سقط های مکرر، زایمان زودرس، کاهش رشد جنین یا لخته شدن خون در جفت شود. این بیماری با تولید آنتی‌بادی‌هایی همراه است که بر سیستم انعقادی بدن تأثیر می‌گذارند. غربالگری به‌موقع در زنان باردار یا زنانی که سابقه مشکلات بارداری دارند، می‌تواند جان مادر و جنین را نجات دهد.
غربالگری باید قبل از بارداری یا در ابتدای آن انجام گیرد تا در صورت مثبت بودن، اقدامات پیشگیرانه لازم آغاز شود. تشخیص سریع APS نه‌تنها باعث حفظ بارداری می‌شود بلکه خطر بروز عوارض قلبی، مغزی و کلیوی در مادر را نیز کاهش می‌دهد. بنابراین انجام این غربالگری در مادران پرخطر، امری حیاتی و ضروری است.
آموزش رایگان خواندن جواب آزمایش
چه زمانی انجام آزمایش APS در بارداری ضروری است؟
آزمایش APS یا بررسی آنتی‌بادی‌های آنتی‌فسفولیپید در شرایط خاصی در بارداری توصیه می‌شود. اگر هر یک از موارد زیر وجود داشته باشد، انجام این آزمایش الزامی است:
- سابقه دو یا چند سقط جنین بدون علت واضح
- مرگ داخل رحمی جنین بعد از هفته دهم بارداری
- سابقه زایمان زودرس قبل از هفته ۳۴ به علت پره‌اکلامپسی یا محدودیت رشد جنین
- سابقه ترومبوز (DVT یا آمبولی ریه) در گذشته
- وجود بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس یا لوپوس اریتماتوز سیستمیک (SLE)
با تشخیص زودهنگام و درمان به‌موقع، می‌توان بسیاری از عوارض خطرناک سندرم APS را در بارداری کنترل کرد.
گاهی نیز پزشک براساس معاینات و آزمایش‌های پیشین، تصمیم به تکرار آزمایش‌ها در سه‌ماهه دوم یا سوم بارداری می‌گیرد. مراقبت پیشگیرانه از مادران پرخطر با غربالگری درست، نقش مهمی در ارتقاء سلامت بارداری و تولد نوزاد سالم دارد.
قهرست کامل آزمایشات دوران بارداری
درمان سندرم آنتی‌فسفولیپید در دوران بارداری
در صورت تشخیص APS در دوران بارداری، پروتکل درمانی باید دقیق، منظم و تحت نظر متخصص انجام شود. درمان اغلب شامل دو داروی اصلی است:
- آسپرین با دوز پایین (Low-dose Aspirin): برای کاهش احتمال لخته شدن خون
- هپارین تزریقی (معمولاً LMWH): برای پیشگیری از ترومبوز و حمایت از رشد طبیعی جفت
در مواردی که مادر دچار اختلالات شدیدتر باشد یا نتایج آزمایش نشان‌دهنده آنتی‌بادی‌های بسیار بالا باشد، ممکن است نیاز به استفاده از استروئیدها یا ایمونوگلوبولین‌ها نیز وجود داشته باشد.
تمام طول بارداری باید تحت نظر متخصص روماتولوژی یا زنان پرخطر باشد و پایش دقیق فشار خون، تست‌های خونی، رشد جنین و سلامت جفت به‌طور منظم انجام گیرد. پس از زایمان نیز درمان ادامه می‌یابد تا خطر آمبولی کاهش یابد.
تجربه ثابت کرده است که درمان به‌موقع می‌تواند احتمال زایمان موفق را تا بیش از ۸۵ درصد افزایش دهد.
میزان نرمال آنتی‌بادی‌های APS در زنان باردار
- آنتی‌کاردیولیپین IgG و IgM: کمتر از 20 GPL یا MPL نرمال محسوب می‌شود.
- آنتی‌بادی ضد بتا-۲ گلیکوپروتئین I IgG/IgM: کمتر از 20 SGU یا SMU طبیعی است.
- آزمایش لوپوس آنتی‌کوآگولانت (LAC): باید منفی باشد.
در صورت افزایش مقادیر در دو نوبت با فاصله ۱۲ هفته، تشخیص APS قطعی است.
تفسیر دقیق نتایج باید توسط پزشک متخصص، با توجه به سابقه بالینی انجام شود.
آزمایش آنتی‌فسفولیپید آنتی‌بادی؛ کلید طلایی تشخیص APS در بارداری
برای تشخیص سندرم آنتی‌فسفولیپید در بارداری، مهم‌ترین آزمایش، بررسی آنتی بادی‌های آنتی فسفولیپید در خون است. این آنتی‌بادی‌ها شامل:
- آنتی‌کاردیولیپین IgG و IgM
- آنتی‌بادی ضد بتا 2 گلیکوپروتئین IgG و IgM
- آزمایش لوپوس آنتی‌کوآگولانت (LAC)
این آزمایش‌ها باید حداقل در دو نوبت به فاصله ۱۲ هفته انجام شوند تا تشخیص APS تأیید شود. وجود پایدار این آنتی‌بادی‌ها به‌ویژه همراه با علائم بالینی مانند لخته خون یا سقط جنین، معیار تشخیصی اصلی محسوب می‌شود.
آزمایش‌ها معمولاً در آزمایشگاه‌های معتبر و با تکنولوژی الایزا یا روش‌های تخصصی سرولوژیک انجام می‌شوند. پاسخ این آزمایش‌ها می‌تواند سطح خفیف، متوسط یا شدید از آنتی‌بادی‌ها را نشان دهد که نوع درمان بر اساس آن مشخص می‌شود.
در صورت تشخیص مثبت، درمان‌هایی مانند مصرف دوز کم آسپرین یا هپارین تجویز می‌شود تا احتمال تشکیل لخته کاهش یابد. از این رو انجام این آزمایش در بارداری برای زنان پرخطر بسیار اهمیت دارد.
مشاوره آزمایش‌های APS و نمونه گیری در منزل در تبریز : 0414148
 در مادران باردار){kind=link}
بدون دیدگاه